اثربخشی درمان شناختی – رفتاری مبتنی بر کنش های اجرایی به شیوه ی گروهی بر کاهش نشانه ها و بهبود کنش وری اجرایی دانشجویان مبتلا به adhd

هدف: پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری مبتنی بر کنش های اجرایی به شیوه ی گروهی بر کاهش نشانه ها و بهبود کنش وری اجرایی دانشجویان مبتلا به adhd صورت گرفت. روش: بدین منظور از طریق فراخوان از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد که قبلا تشخیص adhd گرفته بودند یا از نشانه های این اختلال رنج می بردند و در سال 91-92 مشغول به تحصیل بودند، دعوت به همکاری شد، 32 نفر از دانشجویان مبتلا به adhd انتخاب شدند، تشخیص اولیه از طریق پرسشنامه ی baars و تشخیص قطعی با مصاحبه ی روانپزشکی صورت گرفت، سپس شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و درمان شناختی - رفتاری برای گروه آزمایش ارائه شد، و گروه کنترل در حالت انتظار قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و بعد از اجرای گروه درمانی پرسشنامه های baars و bdefs را تکمیل کردند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس چند متغیری (mancova) و تحلیل کوواریانس (ancova) نشان داد که گروه آزمایش، پس از درمان، کاهش معناداری را در نشانه های adhd نشان دادند (1p < 0/00)، همچنین گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، در متغیر کندی زمان شناختی کاهش معناداری را نشان دادند (p < 0/001)، و گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری را در مولفه های کنش های اجرایی نشان دادند p <0/001)) به عنوان مثال تفاوت دو گروه در متغیر مدیریت زمان ، متغیر سازمان دهی و حل مساله، بازداری، خودانگیزشی و متغیر خود نظم جویی هیجانی (همه موارد:p <0/001 ) به نفع گروه آزمایش معنادار بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد که درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر کنش های اجرایی بر کاهش نشانه های اختلال adhd و بهبود کنش وری اجرایی در این دانشجویان موثر بوده و می تواند به عنوان یک روش درمانی در کنار سایر درمان ها مورد استفاده قرار گیرد.